beeld en concept periode 1

Abdul gaf ons de oprdracht om de eerste drie weken bezig te gaan met de eerste fase van de algemene opracht voor de 1e periode van het vak Beeld en concept. We moesten onze kamer ("mijn plekje") in kaart brengen door bijv. een plattegrond te maken of een schaalmodel zoals een maquette en foto's en video-opnames te maken.

ik maakte een plattegrond, een video-opname, enkele foto's en een maquette. Deze laatste vond ik het meest interessant.





Abdul heeft na die drie weken alles beoordeeld. Ik kreeg een voldoende voor dit 1e deel.

Vervolgens kregen we de opdracht tweetallen te vormen en te ruilen van het gemaakte info-pakket. Ik ruilde met mijn klasgenote Maaike Hazeleger. Zij had een kleine maquette gemaakt van haar werkkamertje, een plattegrond en vele gedetaileerde tekeningen. Haar kamer werd mijn vertrekpunt en mijn kamer die van haar vertekpunt voor de volgende fase van de opdracht.












Ik begon haar kamer te onderzoeken. Achteraf heb ik dit de 1e keer niet grondig genoeg gedaan.




Ik wilde in al mijn enthousiasme, al meteen de 1e les met een idee aankomen. Ik bedacht een idee waarin Maaike haar ietwat saaie, smetteloze kamer opgetild werden door de bomen (ze woont in een bebosde omgeving) en uitelkaar getrokken werd. Abdul kwam met de kritiek dat ik stappen had overgeslagen. Daaruit heb ik de conclusie getrokken dat ik een stapje terug moest nemen en een andere weg moest gaan inslaan.



Hierna was het een hele toer om de juiste weg te vinden. Ik wilde eigenlijk wat gaan doen met filosofie. Ik ging aan de slag en zocht een filosofische theorie uit die me intereseerde. De filosofie van Plato en de trantecedente/verlichte wereld leek me geschikt. Ik presenteerde dit idee in de les. Tijdens mijn gesprek met Abdul kwam ik erachter dat dit niet zoveel met mij te maken had. Dit was de filosofie van Plato, niet van mij. Ik besloot de filosofie voor een andere keer te bewaren en verder te gaan met mijn zoektocht naar de juiste weg om mijn opdracht uit te voeren.


Ik besloot terug te gaan naar het begin en een grondiger onderzoek van de kamer te doen. Wat had ik IK nou met die kamer? wat voor gevoel gaf die kamer mij?

Dit bleek lastiger te beantwoorden dan gedacht. Toch vond ik een aanknoopingspunt. Ik vond de kamer van Maaike namelijk erg saai en wit, LEEG!

Dit laatste deed me denken aan het gevoel van leegte, met name als je alleen bent.

Ik had hier ook al eerder een werkstuk meegemaakt waarin ik een zelfpotret in ingedoken houding had neergezet. Ik heb hiermee een ontwerp gemaakt voor de kamer. Abdul stelde de vraag die me aan het denken zette en me pushte om nog verder door te gaan: "waarom je zelfpotret gebruiken om het govoel uit te drukken? is het niet veel sterker als de toeschouwer (i.p.v. jou zelfpotret) in de situatie te plaatsen?





Ook dacht ik aan een gedicht wat me ooit al eerder had geraakt. Hier ben ik op verder gegaan.
Paul van Ostaijen:


" De bar is leeg















vol mensen."



Dit gedicht beschrijft hoe ik me tot nu toe vaak heb gevoeld als ik me niet thuis voelde tussen een groep mensen. Dan voelde ik me leeg, alleen, buitengesloten.


Door dit laatste woord "buitengesloten" kwam ik op het idee om de ruimte van Maaikes kamer te gebruiken om dit gevoel over te brengen op de toeschouwer als die de ruimte binnen zou komen.




naar aanleiding hiervan heb ik een soort ondezoek gedaan waarin ik heb geprobeerd hét juiste beeld te vinden om dit gevoel over te brengen. Ik heb een fotosessie gedaan met een aantal klasgenoten met als onderwerp: lichaamstaal. Ik hoopte hiermee een situatie te bereiken waarin de toeschouwer zich echt buitengesloten zou voelen bijv. door elke wand te vullen met levensgrote foto's waarop de mensen met hun rug naar de toeschouwer staan.




ik verder geen uiteindelijk werkstuk gemaakt. Dit vond Abdul ook niet erg zolang ik maar een goed proces kon presenteren.




cijfer: 8